دلارهايي که براي عراق و لبنان و. مي رود

دولتها از کسر بودجه رنج مي برند، در حاليکه به سادگي قابل حل است. آنها هم ميدانند ولي مي خواهند مظلوم نمايي کنند. و آن بازيافت فساد هاي دولت هاي قبلي است. البته درون خودشان هم فساد هست، ولي فرض مي کنيم همه دولت ها، پس از سقوط فاسد مي شوند! چون در دوران قدرت، کسي جرات اين ادعا را ندارد، خبرنگاران هم اگر مستند خبر تهيه کنند، از کار اخراج مي شوند. يکي از موارد فساد بهره  و جرايم بانکي است. بانکها نمي توانند از مشتري بخش خصوصي، بهره يا جريمه بگيرند. زيرا آنها مجبور به دريافت وام، يا انتخاب بانک بعنوان امين خود نيستند. و اگر هم مجبور شوند، به دولت شکايت مي کنند. و دولت مجبور مي شود: آن را بپردازد. هرگونه سوء عملکرد بانکها، بطور مستقيم به دولت برمي گردد. و هزينه هاي دولت را افزايش مي دهد. لذا اگر بتواند اين بهره يا زيان ها ندهد، که خوب است. ولي ميتواند لا اقل در گذشته ها، تجديدنظر کند و بداند که چرا بانکها، هر روز شعبات بيشتر مي زنند، و ثروت آنها افزايش مي يابد! ولي دولت هر روز بيشتر: به بانکها بدهکار مي شود. اگر اصولي بنگريم، نزول ادامه مطلب.