پلهاي پشت سر آمريکا

آمريکا نبايد همه پل هاي پشت سرش را خراب کند. بلکه راهي براي بازگشت بگذارد. يکي از ايرادات مهم مقام هاي امريکايي، اين است که لجبازي را تا انتهاي خط ادامه مي دهند، و حاضر نيستند کوتاه بيايند و لذا، همه پل ها را پشت سر خود خراب مي کنند، بطوريکه مردم منتفر مي شوند و هيچگاه راضي به: بازگشت دوباره آن نمي شوند. اکنون در عراق هم اين اتفاق در حال وقوع است، وقتي مردم عراق نمي خواهند که آمريکا، حضور نظامي داشته باشد بهتر است خارج شود، تا راه براي پايگاههاي فرهنگي باز باشد، ولي برون فکني آن نسبت به ايران، و پافشاري در افزايش حضور نظامي، باعث مي شود مردم همه امکلنات خود را، براي بيرون کردن آمريکا بکار گيرند. لذا هيچگاه دل خوشي از انان نخواهند داشت، و جايي براي باز گشت آنها خالي نمي گذارند. اصولا فرق تمدن هاي الهي و غير الهي در همين است. تمدن هاي الهي، تجديد پذير هستند ولي تمدنهاي غير الهي، در همان تاريخ دفن مي شوند. چون فرض اوليه اين تمدن ها مادي است، اعتقادي به روز قيامت و دنياي بلند مدت ندارند. بحث از برنامه بلند مدت يا راهبردهاي درازمدت مي کنند، ولي دراز مدت براي انها حداکثر سي سال است. ابن خلدون اين موضوع را در قرن هفتم بيان داشته. تمام تمدن هاي غير الهي، که ايشان به 19تاي ان اشاره مي کند همه يک تولد داشتند، و به دليل عدم اعتقاد به معاد، يک مرگ هم در پي آن بود. که به نظر ايشان حداکثر به سه نسل: سي ساله مي رسد. ادامه مطلب.